در واقع برج خنک کننده مبدل گرمایی ثانویه است که گرمای آب ناخالص از هوای اتمسفر عبور می کند، اما برخلاف مبدل گرمایی اولیه، دو سیال اجاره ارتباط می یابند و در نتیجه مقداری از آب ازدست می‌رود.

برج‌های خنک کننده هرگز قادر به کاهش دمای آب ناخالص تا دمای هوا محیط نیستند، به طور کلی کارایی چگالنده و کارایی کل نیروگاه در مقایسه با مکان ساحلی کمی کاهش می‌یابد.

بنا کردن برج‌های خنک کننده هزینه سرمایه‌ای ساخت نیروگاه‌ها را افزایش می‌دهد.نیاز به آب خنک کننده عامل مهمی برای انتخاب جایگاه‌های زغال سنگ، نفت و نیروگاه‌های هسته‌ای است.

جایگاهی که برای نیروگاه مناسب است و از یک نوع سوخت استفاده می‌کند، ضرورتاً برای نیروگاهی که از سوخت استفاده می‌کند، مناسب نیست.